FRANSE CHANSONS

L’Horizon Chimérique 

Je me suis embarqué sur un vaisseau qui danse
Et roule bord sur bord et tangue et se balance
Mes pieds ont oublié la terre et ses chemins

Les vagues souples m'ont appris d'autres cadences

Plus belles que le rythme las des chants humains.

A vivre parmi vous, hélas !
Avais-je une âme ?
Mes frères j’ai souffert
Sur tous vos continents

Je ne veux que la mer, je ne veux que le vent
Pour me bercer, comme un enfant, au creux des lames.

Hors du port qui n'est plus qu'une image effacée
Les larmes du départ ne brûlent plus mes yeux
Je ne me souviens pas de mes derniers adieux

Ô ma peine, ma peine où vous ai-je lassée ?
Voilà, je suis parti plus loin que les Antilles
Vers des pays nouveaux lumineux et subtils

Je n'emporte avec moi pour toute pacotille…
…que mon coeur

Mais en voudront-ils ?

Je me suis embarqué sur un vaisseau qui danse…

​

​

​

​

Gedroomde horizon                    

Ik ben aan boord gegaan van een dansend schip    
dat mij smijt van kust naar kust, van klip naar klip    
Mijn voeten zijn de weg op aarde al bijna kwijt        
En tijd is op de golven een heel ander begrip        

Veel mooier dan het trage ritme van de werkelijkheid    
 

Met jullie te leven - helaas!                
Had ik hier een ziel?                    
Ach u weet dat ik leed                    
Waar ter wereld ik ook was                

Ik wil alleen maar de zee, ik wil alleen maar de wind    
Die me sust en me wiegt zoals een moeder haar kind    

Ver van de haven die nu langzaamaan vervaagt        
Mijn afscheidstranen doen mijn ogen niet meer zeer    
Mijn laatste vaarwel herinner ik me niet eens meer    

Vermoei ik jullie nu niet met mijn eigen verdriet?    
Ik ben inmiddels weg, al ver weg hier vandaan        
Naar een land van louter licht, ik kom daar spoedig aan    En van alles wat ik heb neem ik niets anders mee
…dan mijn hart      

                 
Maar… willen ze die daar?                

Ik ben aan boord gegaan van een dansend schip…  

l’Horizon Chimérique is een gedicht uit 1910 van de romantische dichter Jean de la Ville de Mirmont en is in de jaren ’80 op muziek gezet door Julien Clerc.